فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى
فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى
هویزه را به شهید علم الهدی می شناسنــــد....
هویزه را به شهدای دانشجو می شناسند....
هویزه به نام دختران سرزمینی گره خورده که در خاک فرورفتند ، آن سان که تنها گوشه چادرهایشان از خاکــــ بیرون ماند...
هویزه شهر پروانه های سوخته است...هویزه کربلاست!
فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ...
به هویزه که رسیدی.....کفش های دلت را دربیاور
به دلتـــ بگو طواف کند کربلای هویزه را...
چه میکنم؟!دستــ به دامن کلمات شده ام که هویزه را باز گویم/؟!
نمی شود...بگذار حسین (ع) برایت روایت کند هویزه را!
هویزه کربلاستــــ..
و علم الهدی و یارانش، شهدای کربلا...
...
راه دور نرو رفیق...
هویزه کربلاست ،
اما دانشگاه تو هم آغشته به نفس های علم الهدی ست....
پرنورترین ستاره هویزه را به نظاره بنشین در این میدان ..
...
دانشگاه تو هویزه است...راحت تر بگویم....کربلاست!
و سید حسین به نظاره نشسته است نبرد جنگ نرم تو را ...!
چشمان دلت را به آبی چشمان علم الهدی گره بزن!
سید حسین تمام راه را با تو همرا ه است..
..
گاهی سر در سرداب تنهایی سید حسین ببر و خلوت کن در آرامش محض او...
.....
به آسمان نگاه کن...
صدای سید حسین را می شنوی؟!هنـــوز سوره حشر می خواند و ایات مربوط به شهادت را تفسیر می کند...
برای جهاد آماده شده ای؟
.......
فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى
کفش هایت را دربیاور
به قلب سید حسین رسیده ای...
..
مبارکت باشد این عاشقانه.....
دلتنگـــــ چشمانتـــــ شده ام سید......
دل نوشت:
تقصیـــــــر ما نبود که دیوانـــه اتــــ شدیم!
بوی محرمتـــــ می آید...
