خوابی که نصفه می ماند حرف هایش...
هر شب خواب میبینم
بربلندای آسمان خراشی در یک کوهستان سرد ایستاده ام
و تو آن پایین ، با همان رزم جامه سبزت...با پوتین هایی خاک گرفته...و با چشمان قاب گرفته ات در آبی مطلق به من می نگری
باران می بارد...
..
کمی ترس ...کمی انتظار....درچشمانت بیداد می کند....
ترس؟....در چشمان تو.....؟؟؟؟.... بیگانه است سید.......!!!
این ترس و انتظار چشمان من است که درباران چشمانت منعکس شده ..
ترس از فاصله ای که بینمان متولد شده...و انتظاری کشنده تا فروریختن این دیوار فاصله...
این آسمان خراشی است که با دست های خود خشت های فاصله اش را چیده ام ...
و این فاصله را تا به اوج کشانده ام...
غافل از غم دوری ات...
هنوز باران می بارد......
سوز سرمای دوری ات به چشمانم می دود...میان ترس و انتظار...موج می زند...طغیانی بی انتها...
باران این بارهم آبروی اشکهایم را خریده است.......
تاب تحمل دوری ات را ندارم...از اوج تمام فاصله ها خودم را به فرود قطرات باران می سپارم.......
یک سقوط آزاد...
در میان سقوط...
بین تعلق آسمان و زمین...معلق بین فاصله و تو....تنها...
تنها باران است که وصالمان را جشن می گیرد......
از خواب پریدم...
و دوباره روح یخ زده ام به این دنیا.....در کنج خلوت یک اتاق خاموش پرتاب می شود...
این یک رویاست؟
یک کابوس شبانه؟...
و یا شاید یک خواب ساده...خوابی که نصفه می ماند حرف هایش...
نصفه می ماند رسیدن من به تو...به آرامش...
پنجره اتاقم را باز می کند...
بوی نم باران روحم را به پرواز در می آورد...
روی ایوان می نشینم و هم صدا با باران برای عروسک هایم لالایی میخوانم که تو می آیی..
صبر کن...
باران چه می گوید ؟
آری..تو مدت هاست آمده ای سید....
آمدن مال من است
صبر کن ..باید چادر ...کوله...کتانی ام را با خود بیاورم...
چتر چشمانت را برایم بگستران...
دل من راه آمدن در باران را یاد ندارد...
احتمال غرق شدنم زیاد است!
..
باران تمام شد...
مثل همیشه من و خیال تو زیر باران تر شده ایم....
دل نوشت :
وقتی نوشته هایم ، نقاشی هایم ، اتاقم ، تمام وجودم...
وقتی لحظه به لحظه زندگی ام رنگ تو را دارد سید ..
گمان کنم این اوج شیدایی است.....!
پ.نوشت: اولین پرتره من ..قسم خورده بودم تا کشیدن پرتره رو یاد بگیرم اولین چهره ، چهره ی آقا سید مرتضی آوینی باشه : )
دعام کنید همسنگرا این روز ها به شدت محتاج دعاتونم
